Galaten 2:20..."Met Christus ben ik-(zelf) gekruisigd, en toch leef ik, dat is, niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. En voor zover ik nog in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft overgegeven."
Aan het kruis heeft Christus de vloek gedragen. En door het geloof worden we in relatie gesteld met dit eenmalige gebeuren. Daardoor is ons oude ik (zelf) definitief onttroond en is er een nieuwe ik (zelf) opgestaan. Het leven dat dit ik (zelf) heeft, ontvangt het geheel en al van Christus.
In heel persoonlijke woorden wijst de apostel Paulus op de geweldige liefde van Christus in Zijn Zelf-overgave voor u en voor mij, die geen andere is dan de liefde van God die Zijn Zoon heeft overgegeven.
Het zelf (eigen persoon of eigen wezen, identiteit- het bewust zijn van eigen zelf) is het ene en enige dat alleen van ons is. Het enige dat we in de wereld meebrachten en het ene en enige dat we er mee uit nemen.
Het zelf (ik) is waar we heel nauw mee verbonden zijn, mee moeten leven, dag aan dag, uur na uur, minuut na minuut. Daarom is het soort zelf dat je bent beslissend voor geluk of hel in je leven, nu en later.
Het zelf was nooit bedoeld het middelpunt van alles te zijn. Als je ik (zelf) het middelpunt wordt, dan komt er chaos - zonder enige uitzondering.
Het probleem is overal hetzelfde; het zelf, het egocentrische zelf, het met zichzelf ingenomen zelf, het niet overgeven zelf.
Egocentrische mensen geven anderen de schuld van hun problemen.
Zelf in het middelpunt betekent uit balans zijn, vandaar de steeds weer terugkerende problemen, met zichzelf en anderen.
Dit is de kern van alle menselijke kwalen - het zelf uit balans.
Het aannemen van een verkeerde instelling tegenover je zelf is van levensbelang, omdat het zelf niet een punt is van discussie maar van beslissing.
Bij het ene blijf je zitten met jezelf als middelpunt - een egocentrische en met zichzelf ingenomen persoon, of je nou godsdienstig bent of niet.
Bij het andere verlies je jezelf, en vindt het terug. Want echte zelfverwerkelijking ontstaat alleen langs de weg van zelfovergave.
Je verwerkelijkt - tot werkelijkheid maken - je zelf door Hem te verwerkelijken in zelfovergave aan Hem.
In zelfovergave geef je je-zelf over aan Jezus Christus om elk antwoord in Hem te vinden (verg. Johannes14:6).
Hoe je over je zelf denkt is beslissend voor hoe je zelf zijn zal. En wat het nu is, maakt uit of je leeft in de hemel of in een hel, want, je zelf is je hemel of je hel, hier en nu.
Een verkeerde opvatting over je zelf kan een verkeerd zelf tot gevolg hebben en dat kan een weggegooid leven betekenen. Zolang het zelf, onbekeerde zelf blijft bestaan, zijn er problemen.
In de moderne psychologie vinden we een volledige kontrast in houdingen ten gevolge van het zelf. Drie stellingen van het zelf komen daarin aan de orde:
a. Ken je zelf;
b. Accepteer je zelf;
c. Breng je zelf tot zelfverzekerdheid (het zeker zijn van je zelf)
Waar gaat het om in deze drie stellingen tegenover het zelf? En waarom zijn er zulke magere resultaten? Wat is er fundamenteel fout bij deze drie stellingen van je zelf?
Neem het eerste: Ken je zelf. Hoe kun je dat zelf van je leren door te zoeken in relatie met jezelf en anderen in een uitsluitend materieel verband? Het is aards gebonden. Het mist elke eeuwigheids-dimensie of bestemming.
Dieren mogen genoeg hebben aan deze wereld, mensen kunnen niet voldaan zijn met alleen dit aspect van God, de Schepper en Verlosser.
Je kunt het zelf van je alleen kennen in relatie tot de hemelse Vader. Je bent een kind van God en op weg om te groeien, het gaan gelijken op de Zoon van de levende God - te gaan gelijken op het mooiste invloedrijkste karakter, ooit op deze aarde of enig andere planeet gevonden!
Dan en alleen dan is er echte zelfkennis. Al het andere kennen hoe wetenswaardig ook, is van ondergeschikt belang.
De psychiaters, die verder denken en kijken, zijn tot de conclusie gekomen dat de grote neurotische misére, ellende van de wereld een leegheids-misére genoemd kan worden. Mensen snijden de wortel van bestaan door. Los van God wordt het leven zinloos, doelloos, leeg en ziek.
Wereldse psychiaters beginnen noch eindigen met God en kunnen daarom niet bijdragen om het leven werkelijk zinvol te maken. Omdat het God niet kent, heeft het zelf geen zelfkennis!
Ten tweede: Accepteer je zelf. Maar hoe kun je een zelf vol conflicten en tegenstellingen, frustraties en gevoelens van schuld, minderwaardigheid en tekortschieten accepteren?
Ieder mens heeft zijn maatstaven, wie of wat hij ook zijn mag, en hem te vragen zichzelf te accepteren, zoals hij is, roept weerstanden op. Alleen dan wanneer hij veranderd is of veranderen gaat in een ander geaard mens kan hij zichzelf accepteren.
Als de wereldse psychiatrie dus aan een mens vraagt om zixhzelf zoals hij is te accepteren, dan is dit een afwijzing van God.
Ten derde stelt de wereldse psychiatrie: Breng je zelf tot zelfverzekerdheid.
Maar het advies van moderne psychiaters en psychologen leidt tot egocentriciteit. En alles wat het zelf van je in het middelpunt laat zitten is verkeerd. Het voedt de kwaal waarvan het je wilt bevrijden, namelijk: egocentricteit.
Wat is er dan mis met deze drie stellingen in de moderne psychologie?
Wat missen ze? Ze missen wat het christelijk geloof presenteerd, namelijk: zelfovergave.
De diepste behoefte van de menselike natuur is zich over te geven aan iets of iemand buiten of achter zichzelf.
Het zelf van je in je eigen handen is een probleem, een lijdensweg, het zelf van je in Gods handen is een mogelijkheid en kracht.
Het christelijk geloof leert niet dat het ik-(zelf) als God zou moeten worden.
Waar het hier om gaat is dit: wij leggen het zelf dat ons door de Schepper geschonken is, in Gods handen, waarmee wij het ene en het enige dat echt in ons bezit is, in zelfovergave afgeven. Een harde eis? Dat lijkt wel zo. Maar ik kan het niet verzachten want dat doet het Nieuwe-Testament ook niet, de Here Jezus Christus zegt het zo: Hij zeide tot allen: "Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme dagelijks zijn kruis op en volge Mij." (Lukas 9:23)
En door de eeuwen heen grootste navolger van Jezus, de apostel Paulus, geeft daaraan de volgende betekenis:
Galaten 2:20..."Met Christus ben ik gekruisigd,..."
Hij stelt het als een duidelijk en veelomvattend appél. Zie ook:
Romeinen 12:1..."Ik vermaan u dan, broeders, met beroep op de barmhartig-
heden Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levend offer, dat is uw redelijke eredienst."
Paulus vergelijkt het nieuwe leven met het aanbieden van een offer aan God. De offers die de gelovigen moeten 'stellen' (aanbieden, brengen) zijn hun lichamen (vergelijk 1Korinthiers 6:20) hier in de zin van henzelf, de gehele mens, van binnen en van buiten (zie ook: Efeziers 5:1,2).
Het christelijk geloof is radicaal. Het dringt door tot de wortel van al onze problemen, persoonlijke en gezamenlijke, en bewerkt dat het niet overgegeven zelf tot zelfovergave komt!
Wat gebeurt er bij zelfovergave?
Is de persoonlijkheid dan weg, uitgeschakeld?
Wat gebeurt er nu echt bij zelfovergave aan God?
Sommigen schijnen aan te nemen of zelfs te leren dat het zelf, je ik je wezen uitgewist is. Sommige sekten proberen het zelf uit te schakelen en het uit te roeien.
Geen enkele bekende methode of procedure is in staat het zelf-(ik) uit te schakelen of te vernieuwen. Het is een deel van ons en een heel belangrijk deel - het is ons, helemaal! Gooi het zelf door de voordeur eruit het komt er door de achterdeur weer in, meestal in een godsdienstig pakje, maar nog altijd hetzelfde.
Petrus zei tot Jezus: "Zie, wij hebben alles prijsgegeven en zijn u gevolgd; wat zal dan ons deel zijn?" (Mattheus 19:27).
Ja, ze hadden alles verlaten behalve zichzelf: "Wat zal ons deel zijn?" met andere woorden: "Wat krijgen wij? is kenmerkend: het zelf is er nog altijd.
Wat is nu het lot van het zelf overgegeven aan God? Wist Hij het uit of wat Hij het schoon?
Antwoord: Hij maakt het schoon van zelfzucht!
Juist die stap van zelfovergave biedt Hem de gelegenheid ons,met onze instemming en medewerking, vrij te maken van zelfzucht.
Na dat gedaan te hebben, geeft Hij ons het zelf terug. Gehoorzaamheid aan de diepste wet van het heelal bevestigt het:
"Die zijn leven verliest om Mijnentwil, die zal het behouden." (zie: Mattheus 10:39; 16:25; Marcus 8:35; Lukas 9:24; 17:32,330.
Geef jezelf over aan Gods wil in zelfovergave en je vindt het zelf van je terug.
Je bent nooit echt jezelf dan wanneer je het meeste van Hem bent. Aan Jezus' 'gebonden' ga je vrij door de wereld.
Het is net zo'n overgave als die van een losse draad, nergens aan vast en niets waard, tot hij aan een dynamo gehecht wordt. Nu barst hij van energie, van licht en kracht.
Zo is verf ter beschikking van een schilder en wat alleen maar kleur was, wordt een prachtige schilderij.
Marmer ter beschikking van een beeldhouwer, en een niets meer dan een bonk nietszeggende marmer, wordt haast een levendig figuur,
Inkt ter beschikking van een schrijver en wat niet meer was dan vloeistof wordt een ontroerend en inteligent geschrift.
Overgave met gevouwen handen buigen, is in feite meer een overgave opwaarts. Het is overgave om liefde op te roepen. Geen gelatenheid, geen berusting. Het is meewerken met de kracht die Jezus deed opstaan uit de dood - die kracht die ons uit een dood leven opricht tot een vruchtbare scheppend bestaan, als we ons er aan overgeven en er aan meewerken!
In overgave stroomt je wil mee met een almachtige wil en je begint dingen te doen die je niet kon en het onmogelijke tot stand te brengen, een verrassing voor jezelf en anderen.
Eén met Christus zijn we één met Zijn bronnen. De apostel Paulus zegt het zo: "Hiervoor span ik mij in, onder zware strijd, naar zijn werking, die in mij werkt met kracht." (Kolossenzen 1:29).
Zijn wil en Christus' wil vielen samen.
Bij zelfovergave is het zelf (je ik) niet uitgeschakeld. Het is op een hoger plan gekomen. Bij alles wat we doen, zeggen en zijn is er een extra bijgekomen, een goddelijk extra.
Het onechte leven wat we geleefd hebben moet dood. De onnatuurlijke wereld van zonde en kwaad, het onechte zelf met zijn egoistische structuur daarin moet sterven. Toen de apostel Paulus zei:
"Met Chrisus ben ik gekruisigd,"
bedoelde hij dat die onechte wereld en dat onechte zelf gekruisigd waren. Hij bedoelde niet dat zijn echte zelf vernietigd, uitgeschakeld was, want meteen daarna zegt hij:
"En toch leef ik, dat is niet meer mijn ik."
We leven niet echt dan nadat we onze eigen begrafenis beleefd hebben:
"Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, dat is niet meer mijn ik."
Gekruisigd met Christus betekent: opstanding in jezelf.
"Dat is niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij."
Je leven is als het leven van een ander geworden. Je hebt interesses en leven doen opgaan in het leven van een ander:
"Maar Christus leeft in mij. En voor zover ik nu nog in het vlees llef, leef ik door het geloof in de Zoon van God."
Dit is geen mistig geestelijk kleven. Je bent niet een 'niets', je bent een iets! Iemand met een extra in alles wat je doet, zegt en bent.
NU KEN JE JEZELF!
Als een kind van God, geschapen naar Zijn beeld, ken je jezelf nu, als een verloste en vrijgemaakte van een leven van zonde en zelfverafgoding om te gaan gelijken op de Zoon van God. Zie:
2Korinthiers 3:18..."En wij allen, die met een aangezicht, waarop geen bedekking meer is, de heerlijkheid des Heren weerspiegelen, veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, immers door de Here, die Geest is."
God geeft het antwoord!
Zijn antwoord is: CHRISTUS!
En het is onze beslissing om te gaan gelijken op Christus.
In zelfovergave aan Christus hoef je niet de schijn op te houden om iets te moeten begrijpen of een rol te spelen, je hoeft alleen maar jezelf te zijn. En heel eenvoudig op Hem te wijzen en te zeggen: "Ik ben wat ik ben door Gods genade." Dat wijst naar iemand anders en bevrijd je van zelfbewustzijn. Je bent bovennatuurlijk natuurlijk. Zodra je tot zelfovergave komt, kun je jezelf leren kennen, jezelf accepteren. Geen andere weg is werkzaam, deze wel!
Laten we in overgave aan God, de Schepper en aan Christus, de Herschepper dan leven in overgave.
Zingend gaan we onze weg naar taak, verplichtingen en verantwoordelijkheden.
Amen
Uit: ZELFoverwinning door overgave door E. Stanley Jones
Copyright © 2019 Gert-Jan van Zanten · Webdesign by BinR
All Rights Reserved · webbijbel.nl
Hosted by 
